MOUiT

bystrzak21 · Gość

Chciałbym się dowiedzieć coś więcej o MOiUT (Military operations in urban terrain) Nie weim zy skrót dobrze napisałem tylko

Zawleczek

Coś ci powiem, to jest jakies gowno , ktorego lepiej nie ruszac Very Happy

bystrzak21 · Gość

Ale dlaczego tak sądzisz, azawleczku??

BUTU

Jak dla mnie to jest zarąbista sprawa. Większa adrenalina jest według mnie jak sie strzela w terenie zabudowanym. A i wogóle teraz walka sie przenosi do miast;].

Zawleczek

czemu tak uwazam - bo w nazwie znalazłem słowo "urban" i od razu mysle "hmm gówno"

Zawleczek

czemu tak uwazam - bo w nazwie znalazłem słowo "urban" i od razu mysle "hmm gówno", czemu akurat urban to sami wiecie Wink

fryzzj3r

Walka w terenie zurbanizowanym jest zagadnieniem specyficznym. Jako dziedzina sztuki wojennej jest to element stosunkowo nowy. W starożytności miasta były oczywiście oblegane, ale po przebiciu się przez zewnętrzny pierścień obrony - miasto poddawało się, a ludność cywilna była w większości przypadków zabijana. Sytuacja zmieniła się dopiero nieznacznie w okresie XIX, kiedy dochodziło do większych starć na ulicach miast pomiędzy rebeliantami a regularnym wojskiem (Paryż 1789, Paryż 1830, Wiedeń 1848, Paryż 1871). Armie regularne mimo że nadal dążyły do regularnych starć na otwartym polu lub zdobywania kluczowych twierdz, prowadziły tylko sporadycznie walki na ulicach miast (np. Saragossa 1808).

Pierwsza Wojna Światowa również była rozgrywana przede wszystkim na otwartych terenach, z kilkoma wyjątkami kiedy linia okopów przecinała większą wioskę lub miasteczko. Jednak sama walka w mieście nie była celem samym w sobie. Działo się to tak przede wszystkim dlatego, że ludność cywilna nie była podstawowym celem ataku regularnej armii.

Sytuacja zmieniła się dopiero w okresie międzywojennym, który uważać należy za okres przejściowy w kształtowaniu się nowego wymiaru walki w mieście. Skok technologiczny dokonany w czasie Wielkiej Wojny, oznaczał również potrzebę zmiany podejścia do problemu walk ulicznych. Już w czasie tłumienia Komuny Paryskiej w 1871 r. okazało się, że regurlrna armia stosując taktykę walki w polu, słabo spisuje się w walkach miejskich. Dowodem na to były stłumione próby przewrotów komunistycznych w Niemczech (1919), Bułgarii (1923) czy Austrii (1927). Konieczność wypracowania odpowiedniej taktyki zapoczątkowała prace studyjne, w których nie bez przyczyny, prym wiedli nasi najwięksi wrogowie - Niemcy i Sowieci. W innych krajach problem konieczności zmiany taktyki walki miejskiej (i nie tylko tej taktyki) pomijano lub lekceważono, co miało w przyszłości zaowocować szeregiem klęsk państw alianckich na frontach II wojny światowej.

Polska niekoniecznie początkowo podzielała to lekceważące stanowisko, ponieważ miała swoje doświadczenia z walk o Lwów, Poznań czy Powstania Śląskie i zupełnie wyjątkowym przypadkiem w skali całego okresu 1918 - 39 była publikacja ppłk.dypl. Stefana Roweckiego "Walki uliczne" wydana w 1928 r. Mimo, ze napisana pod kątem tłumienia przewrotów bolszewickich, stanowiła znakomitą pracę studyjną, która niestety przeszła bez echa. W dobie rządów Marszałka i po Jego śmierci problemu nie rozwijano, Roweckiego zaś uznano za nieszkodliwego młodego pułkownika o otwartym umyśle.

Zapowiedzią zmiany znaczenia miast jako elementu prowadzenia działań wojennych była wojna domowa w Hiszpanii 1936 - 39. Konflikt ten możemy uznać za poligon dwóch mocarstw przed rozpoczęciem II wojny światowej, podczas której walka w mieście stała się stałym elementem. Głównym powodem była zmiana celu ataku regularnych armii - ludność cywilna. Miasta nie posiadały oczywiście murów obronnych które wyznaczałyby granice rubieży obrony. Walki toczyły się o każde pomieszczenie, budynek i ulicę. Zostawmy analizę historyczną.

źródło: specops.com.pl